Doğu ve Batı ülkelerinin ambalaj tasarımı farklı performansa sahiptir. Doğu'nun özellikleri 'bao' yani çok tipik bir kültürel özellik olan geleneksel bagaj (sarılmış) kumaşın varlığına gönderme yaparken, Batı'nın özellikleri ise 'feng' olarak ifade ediliyor. Buradaki 'bao' ve 'feng' aslında farklıdır ve kültür ve geleneklerdeki farklılıklar en önemli yönlerdir. Doğu neden 'paket'? Ambalajın kökeni anlaşılacaksa, tahılın muhafaza yöntemi muhtemelen en önemlisidir. Doğulu bir millet olarak, ağırlıklı olarak dört mevsim meyve ve sebzeleri muhafaza etme yöntemi, özellikle pirincin muhafaza edilmesi gibi çok zorlu bir deneyime sahip olmayan, bir yıl içinde doğal muhafaza yöntemi tamamen uygulanabilir.
Doğu yemek kültürünün en büyük özelliği pirinç üretimi olup, Doğu'daki paketleme teknikleri de bu özelliğe yöneliktir. Avrupa gıda muhafaza yöntemleri esas olarak muhafaza tekniklerine yansımaktadır. Doğu pirinci üretimi birçok insanın bir arada çalıştığı bir üretim şeklidir. Bunun yolu şudur: Suyun kullanılması, sulama ve yabani otların temizlenmesi, hasat yapılması vb. Bu kadar çok işi tamamlamak için kolektif bir çalışma özelliğinin olması gerekir. Feodal toplumda anlatım biçimi de bu tarzı yansıtır. Toplumun çok net bir grup kavramı oluşturmasını sağlayan da bu tarzdır. Burada birey ve grup arasındaki ilişki, özellikle başkalarıyla olan ilişki daha önemlidir. Ambalajlamanın performansı kişisel mülkiyetin, kişisel bilincin ve kişisel mülkiyetin performansıdır. Aynı zamanda bu bağlılık biçimi birbiriyle de ilişkilidir. Bu durumdan dolayı kendine özgü ambalaj konsepti tarzına da tam olarak yansıyor ve bu performans 'ambalaj'ın özelliğidir.
En büyük özelliği " paket " şundan farklı: " sızdırmazlık. " Kendisiyle başkaları arasındaki ilişkinin özel bir ifade biçimidir. Bu özgün koli anlatım biçiminin, Doğu ambalajının özelliklerini taşıyan bir biçim olduğu da söylenebilir. Hediye verme alışkanlığı da Doğuluların gösterdiği bir nezaket örneğidir. Doğu toplumunda hediyelerin varlığı çok önemlidir. Günümüze kadar insanlar kendilerini tebrik ederken ya da ilgilenirken hediye vermeye alışkındı ki bu da Doğuluların hediye duygusunun çok tipik bir örneğidir. Doğu kültürünün bir nevi insani ifadesi olarak papyonun bu tür kapalı ifadesi çok fazladır, bu da insanlara doğu kültürünün özenini ve güzelliğini hissettirir.
Dolayısıyla bu özel durumda Doğulular daha çok geçici bir atmosfer peşinde koşuyor; Avrupa ambalaj tasarımı, esas olarak uzun süreli muhafaza etme özelliklerini göstermekte, dolayısıyla ambalajın özelliklerini kapalı bir formdan göstermektedir. Çok özel kısmını Avrupa ambalaj tasarımından görebiliyoruz. Avrupalılar malların paketlenmesinde, malları çoğunlukla sıkıca kapatılacak şekilde konteynere koyarlar, Avrupa'nın ambalajını gördüğümüzde daha belirgin bir izlenim ediniriz. İp düğümleme konusunda doğulular ipek kemer üzerine fiyonk bağlamayı severler ki bu oldukça insani ve samimidir; Avrupalılar ise sızdırmazlık performansı açısından balmumu ile mühürlemeyi severler, böylece insanlar tamamen mühürlenmiş bir durumu görebilirler. Mektup yazma konusunda Doğulular genellikle imza biçimini mühür olarak kullanırlar; Avrupalılar mektubun ardından balmumuyla mühürleyerek insanlarda çok güçlü bir izlenim bırakıyor. Bu iki farklı ifade şekli, böylece insanların farkı hissedebilmesini sağlar.
İnsanların Avrupa medeniyetini ifade etmeleri genel olarak hayvancılık ve et kültürüne yansır. Avrupa'da patates ve buğday ana gıdalardır. Avrupa ağırlıklı olarak buğday üretiyor ve üretimi patatesin 4 ~ 5 katı. Patatesin geniş çapta ekimi 18. yüzyıldan sonra gerçekleşti. Buğdayı korumak için buğday kuyuları dikmek Avrupalıların bir özelliğidir. Avrupalıların temel gıda kavramı olmadığından, gıda olarak ne buğday ne de ekmek var. Et, Batı yemeklerinin büyük bir kısmını oluşturur. Avrupa'da hayvancılık eski çağlardan beri oldukça gelişmiştir. Batılıların et yeme alışkanlığının özellikleri açısından et yemeyi sevdikleri ve Avrupa medeniyetinin temellerini de doğuran hayvancılığın gelişmesine katkıda bulundukları bir gerçektir. Tarihte Avrupalıların özellikle navigasyon teknolojisinin gelişmesinde Doğu'ya büyük bir bağımlılığı vardır. Asya biberi yemek için çok önemli bir malzemedir. Eti muhafaza etmek için baharatlar vazgeçilmezdir. Elbette Avrupalıların kurutma, fümigasyon gibi muhafaza teknikleri de oldukça iyidir.
Dört mevsimin doğal lezzetinin bir tezahürü olarak Avrupalıların hayvan etini işleyip, tadını şartlandırma yoluyla değiştirmesi de son derece gerekli ve normaldir. Doğu'da yemek pişirme bıçakla kesilirken, Avrupa'da bunu ifade etmek için 'ateş' kullanılıyor ki bu da ikisi arasındaki kültürel farktır. Avrupa yemek kültüründe etin korunması ve koşullandırılması önemli bir husustur. Etin korunması sırasında. Bu arayışın birçok yönü vardır; etin korunması olabilir, aynı zamanda et tadının korunması da olabilir. Bu ifade biçimi bir yaşam alışkanlığını yansıtmaktadır. Et çok çabuk bozulduğu için onu mühürleme teknolojisi ve süreci çok gereklidir; etin dinlendirilmesi de farklı hallerine göre gerçekleştirilir ki bu da oldukça karmaşıktır. Toplumsal yapı açısından Doğu ile Batı arasındaki farklılıklar analiz edilmektedir. Doğu kolektif bir ruhu bünyesinde barındırırken, Avrupa bireysel bir varoluşun peşindedir. Bu nedenle Avrupa ambalajında, esas olarak değişimden ziyade süreklilik gerektirir, bu Avrupa sızdırmazlık konseptinin en büyük somutlaşmış halidir. Avrupa ambalaj konseptinin en büyük özelliği haline gelen bu yapılanma günümüze kadar devam etmiştir.
